อนาถา
จิตของเรานี้เมื่อไม่มีใครตามรักษา มันก็เหมือนคนที่ปราศจากพ่อแม่ที่จะดูแล เป็นคนอนาถา เป็นคนที่ขาดที่พึ่ง คนที่ขาดที่พึ่งก็เป็นทุกข์ จิตนี้ก็เหมือนกัน ถ้าหากขาดการอบรมบ่มนิสัย ทำความเห็นให้ถูกต้องแล้ว จิตนี้ก็ลำบากมาก
คัดจากหนังสือ “เหมือนกับใจ คล้ายกับจิต” โดยพระโพธิญาณเถร หน้า ๑๗
Not available in English language.